خدایا آتش مقدس شک را آن چنان در من بیفروز تا همه ی یقین هایی را که در من نقش کرده اند، بسوزد، و آنگاه، از پس توده ی این خاکستر، لبخند مهراوه بر لب های صبح یقینی، شسته از هر غبار، طلوع کند.

"دکتر علی شریعتی"

عمویم یکی از مداحان اهل بیت است او نمازهایش اول وقت و به جماعت خوانده میشود حتی با چشم خود دیده ام که نماز شب میخواند و تمامی انواع دعا ها و اذکار وارده بر هر کاری را از حفظ است مخصوصا انهایی که باعث راه افتادن کارهایش میشود او و خیلی ها را مثل او دیده ام که عقیده شان این است که تنها محبان حضرت علی وارد بهشت میشوند بگذریم از اینکه با او هم عقیده نبودم و حرفش را رد کردم اما....

اما او و امثال او کم نیستند که به سادگی از کنارشان رد شوم این قشر با اعتقادات افراطی و کج فهمی های دینی حتی ازادی عقیده و احترام به همنوع را به راحتی زیر پا میگذارند و ثب و لعن های خود را نثار کسانی میکنند که تنها جرمشان این است که با انها هم عقیده نیستند و یادشان رفته کلام قران را که در دین اجباری نیست حال عقیده تو از ددین خدا هم بالاتر است که او انتخاب را ازاد گذاشته اما در قانون امثال تو چیزی جز جبر نمیتوان یافت انگار همه باید مطیع شخص شما باشند عقاید شما را بپذیرند تا انوقت بتوانی تازه به چشم انسان به او بنگری حرف در دل زیاد است اما حرفهای معلم شریعتی رسا تر او  از کسانی میگوید که بسنده به دعا میکنند حتی بعضا گرد قران را تنها هنگام سال تحویل میگیرند! اما دعا خواندنشان قضا نمیشود

"آن ايام كار دين هم مثل كار دنيا دشوار بود.امروز است كه توفيق الهي و سعادت اخروي مثل توفيق زندگي و سعادت و رفاه مادي به شكل برق و باطري؛ تمام اتوماتيك و بدون دخالت دست حاصل مي شود
و همچنان كه پاي بخاري روي مبل راحتي ات تكيه داده اي پريز را مي زني به برق و در يك چشم به هم زدن بدون اينكه خودت بفهمي چي شد؟و چرا؟با آن سر دنيا رابطه ي مستقيم پيدا مي كني و حرف مي زني و حتي مي بيني و كره ي ماه را هم داخل اطاق خوابت مي آوري
پشت كرسي لم مي دهي و حالي مي كني و وردي مي خواني و ناگهان بدون اينكه خودت بفهمي چي شد و چرا؟از همان پله هاي كرسي به ((اعلي غرفه هاي بهشت)) پرتاب مي شوي و بدون خرج اياب ذهاب از ميان يك عده همكاران نزولخوار و بي درد و لش و بي شعور و آلوده ات و از منجلاب يك عمر زندگي پليدت كه به قيمت گريختن ها و نفهميدن ها و خيانت ها و دروغ ها و شركت در ستم ها و بهره كشي ها و سكوت در برابر فاجعه ها و دادخواهي و تجاهل در برابر مسووليت ها فراهم آمده است. ناگهان خود را در ميان اهل بيت مي بيني و محشور با علي و فاطمه و حسين!و هفتاد قدم جلوتر از شكوهمندترين شهيدان عالم!
اي ولله!عجب كلكي
چقدر بايد رهين منت ((روحانيت عوضي)) بود كه اين تشيع سنگين و مسووليت آور و سراسر رنج و تحمل و صبر و جهاد و شهادت را - كه علي را به ستوه آورد و همه ي پيشوايان بزرگش را به زهر خيانت يا شمشير جنايت در صحنه يا زندان كشت- به چنين تشيع تمام اتوماتيك راحت و بي دردسر و فوري بدل كرد"

وقتی آن شب از سر کار به خانه برگشتم، همسرم داشت غذا را آماده می‌کرد، دست او را گرفتم و گفتم، باید چیزی را به تو بگویم. او نشست و به آرامی مشغول غذا خوردن شد. غم و ناراحتی توی چشمانش را خوب می‌دیدم.

یکدفعه نفهمیدم چطور دهانم را باز کردم. اما باید به او می‌گفتم که در ذهنم چه می‌گذرد. من طلاق می‌خواستم. به آرامی موضوع را مطرح کردم. به نظر نمی‌رسید که از حرفهایم ناراحت شده باشد، فقط به نرمی پرسید، چرا؟

از جواب دادن به سوالش سر باز زدم. این باعث شد عصبانی شود. ظرف غذایش را به کناری پرت کرد و سرم داد کشید، تو مرد نیستی! آن شب، دیگر اصلاً با هم حرف نزدیم. او گریه می‌کرد. می‌دانم دوست داشت بداند که چه بر سر زندگی‌اش آمده است. اما واقعاً نمی‌توانستم جواب قانع‌کننده‌ای به او بدهم. من دیگر دوستش نداشتم، فقط دلم برایش می‌سوخت.

با یک احساس گناه و عذاب وجدان  عمیق، برگه طلاق را آماده کردم که در آن قید شده بود می‌تواند خانه، ماشین، و 30% از سهم کارخانه‌ام را بردارد. نگاهی به برگه‌ها انداخت و آن را ریز ریز پاره کرد. زنی که 10 سال زندگیش را با من گذرانده بود برایم به غریبه‌ای تبدیل شده بود. از اینکه وقت و انرژیش را برای من به هدر داده بود متاسف بودم اما واقعاً نمی‌توانستم به آن زندگی برگردم چون عاشق یک نفر دیگر شده بودم. آخر بلند بلند جلوی من گریه سر داد و این دقیقاً همان چیزی بود که انتظار داشتم ببینم. برای من گریه او نوعی رهایی بود. فکر طلاق که هفته‌ها بود ذهن من را به خود مشغول کرده بود، الان محکم‌تر و واضح‌تر شده بود.

روز بعد خیلی دیر به خانه برگشتم و دیدم که پشت میز نشسته و چیزی می‌نویسد. شام نخورده بودم اما مستقیم رفتم بخوابم و خیلی زود خوابم برد چون واقعاً بعد از گذراندن یک روز لذت بخش با معشوقه جدیدم خسته بودم. وقتی بیدار شدم، هنوز پشت میز مشغول نوشتن بود. توجهی نکردم و دوباره به خواب رفتم.
صبح روز بعد او شرایط طلاق خود را نوشته بود: هیچ چیزی از من نمی‌خواست و فقط یک ماه فرصت قبل از طلاق خواسته بود. او درخواست کرده بود که در آن یک ماه هر دوی ما تلاش کنیم یک زندگی نرمال داشته باشیم. دلایل او ساده بود: وقت امتحانات پسرمان بود و او نمی‌خواست که فکر او بخاطر مشکلات ما مغشوش شود.

برای من قابل قبول بود. اما یک چیز دیگر هم خواسته بود. او از من خواسته بود زمانی که او را در روز عروسی وارد اتاقمان کردم به یاد آورم. از من خواسته بود که در آن یک ماه هر روز او را بغل کرده و از اتاقمان به سمت در ورودی ببرم. فکر می‌کردم که دیوانه شده است. اما برای اینکه روزهای آخر با هم بودنمان قابل‌تحمل‌تر باشد، درخواست عجیبش را قبول کردم.

درمورد شرایط طلاق همسرم با معشوقه‌ام حرف زدم. بلند بلند خندید و گفت که خیلی عجیب است. و بعد با خنده و استهزا گفت که هر حقه‌ای هم که سوار کند باید بالاخره این طلاق را بپذیرد.

از زمانیکه طلاق را به طور علنی عنوان کرده بودم من و همسرم هیچ تماس جسمی با هم نداشتیم. وقتی روز اول او را بغل کردم تا از اتاق بیرون بیاورم هر دوی ما احساس خامی و تازه‌کاری داشتیم. پسرم به پشتم زد و گفت اوه بابا رو ببین مامان رو بغل کرده. اول او را از اتاق به نشیمن آورده و بعد از آنجا به سمت در ورودی بردم. حدود 10 متر او را در آغوشم داشتم. کمی ناراحت بودم. او را بیرون در خانه گذاشتم و او رفت که منتظر اتوبوس شود که به سر کار برود. من هم به تنهایی سوار ماشین شده و به سمت شرکت حرکت کردم.

در روز دوم هر دوی ما برخورد راحت‌تری داشتیم. به سینه من تکیه داد. می‌توانستم بوی عطری که به پیراهنش زده بود را حس کنم. فهمیدم که خیلی وقت است خوب به همسرم نگاه نکرده‌ام. فهمیدم که دیگر مثل قبل جوان نیست. چروک‌های ریزی روی صورتش افتاده بود و موهایش کمی سفید شده بود. یک دقیقه با خودم فکر کردم که من برای این زن چه کار کرده‌ام.

در روز چهارم وقتی او را بغل کرده و بلند کردم، احساس کردم حس صمیمیت بینمان برگشته است. این آن زنی بود که 10 سال زندگی خود را صرف من کرده بود. در روز پنجم و ششم فهمیدم که حس صمیمیت بینمان در حال رشد است. چیزی از این موضوع به معشوقه‌ام نگفتم. هر چه روزها جلوتر می‌رفتند، بغل کردن او برایم راحت‌تر می‌شد. این تمرین روزانه قوی‌ترم کرده بود!

یک روز داشت انتخاب می‌کرد چه لباسی تن کند. چند پیراهن را امتحان کرد اما لباس مناسبی پیدا نکرد. آه کشید و گفت که همه لباس‌هایم گشاد شده‌اند. یکدفعه فهمیدم که چقدر لاغر شده است، به همین خاطر بود که می‌توانستم اینقدر راحت‌تر بلندش کنم.

یکدفعه ضربه به من وارد شد. بخاطر همه این درد و غصه‌هاست که اینطور شده است. ناخودآگاه به سمتش رفته و سرش را لمس کردم.

همان لحظه پسرم وارد اتاق شد و گفت که بابا وقتش است که مامان را بغل کنی و بیرون بیاوری. برای او دیدن اینکه پدرش مادرش را بغل کرده و بیرون ببرد بخش مهمی از زندگیش شده بود. همسرم به پسرمان اشاره کرد که نزدیکتر شود و او را محکم در آغوش گرفت. صورتم را برگرداندم تا نگاه نکنم چون می‌ترسیدم در این لحظه آخر نظرم را تغییر دهم. بعد او را در آغوش گرفته و بلند کردم و از اتاق خواب بیرون آورده و به سمت در بردم. دستانش را خیلی طبیعی و نرم دور گردنم انداخته بود. من هم او را محکم در آغوش داشتم. درست مثل روز عروسیمان.

اما وزن سبک‌تر او باعث ناراحتیم شد. در روز آخر، وقتی او را در آغوشم گرفتم به سختی می‌توانستم یک قدم بردارم. پسرم به مدرسه رفته بود. محکم بغلش کردن و گفتم، واقعاً نفهمیده بودم که زندگیمان صمیمیت کم دارد. سریع سوار ماشین شدم و به سمت شرکت حرکت کردم. وقتی رسیدم حتی در ماشین را هم قفل نکردم. می‌ترسیدم هر تاخیری نظرم را تغییر دهد. از پله‌ها بالا رفتم. معشوقه‌ام که منشی‌ام هم بود در را به رویم باز کرد و به او گفتم که متاسفم، دیگر نمی‌خواهم طلاق بگیرم.

او نگاهی به من انداخت، تعجب کرده بود، دستش را روی پیشانی‌ام گذاشت و گفت تب داری؟ دستش را از روی صورتم کشیدم. گفتم متاسفم. من نمی‌خواهم طلاق بگیرم. زندگی زناشویی من احتمالاً به این دلیل خسته‌کننده شده بود که من و زنم به جزئیات زندگیمان توجهی نداشتیم نه به این دلیل که من دیگر دوستش نداشتم. حالا می‌فهمم دیگر باید تا وقتی مرگ ما را از هم جدا کند هر روی او را در آغوش گرفته و از اتاق خوابمان بیرون بیاورم. معشوقه‌ام احساس می‌کرد که تازه از خواب بیدار شده است. یک سیلی محکم به گوشم زد و بعد در را کوبید و زیر گریه زد. از پله‌ها پایین رفتم و سوار ماشین شدم. سر راه جلوی یک مغازه گل‌فروشی ایستادم و یک سبد گل برای همسرم سفارش دادم. فروشنده پرسید که دوست دارم روی کارت چه بنویسم. لبخند زدم و نوشتم، تا وقتی مرگ ما را از هم جدا کند هر روز صبح بغلت می‌کنم و از اتاق بیروم می‌آورمت.

شب که به خانه رسیدم، با گلها دست‌هایم و لبخندی روی لبهایم پله‌ها را تند تند بالا رفتم و وقتی به خانه رسیدم دیدم همسرم روی تخت افتاده و مرده است! او ماه‌ها بود که با سرطان می‌جنگید و من اینقدر مشغول معشوقه‌ام بودم که این را نفهمیده بودم. او می‌دانست که خیلی زود خواهد مرد و می‌خواست من را از واکنش‌های منفی پسرمان بخاطر طلاق حفظ کند. حالا حداقل در نظر پسرمان من شوهری مهربان بودم.

جزئیات ریز زندگی مهمترین چیزها در روابط ما هستند. خانه، ماشین، دارایی‌ها و سرمایه مهم نیست. اینها فقط محیطی برای خوشبختی فراهم می‌آورد اما خودشان خوشبختی نمی‌آورند.

سعی کنید دوست همسرتان باشید و هر کاری از دستتان برمی‌آید برای تقویت صمیمیت بین خود انجام دهید. !

یكی دیگر از دشمنان بزرگ زن و شوهرها‌، بی‌توجهی است. در اینجا منظور از توجه كردن گل خریدن و یا هدیه دادن نیست بلكه تنها نگاه كردن به همسرتان است که گاهی می تواند خیلی بیشتر از آنچه که تصور می کنید، تاثیر خوبی در زندگی تان بگذارد.

برای اینکه زندگی زناشویی خوبی داشته باشیم، لازم نیست که بیخودی به دنبال راه های معجزه آسا باشیم. ضمن اینکه باید بدانید که خوشبختی در زندگی زناشویی و داشتن یک زندگی زناشویی موفق بعد از ازدواج، هیچ ارتباطی به رویا پردازی و ایده آل نگری نداشته و در عین حال چیزی نیست که بدون هیچ گونه تلاش و اراده ای، تحقق بپذیرد. پس لازم است بدانید که اگر واقعا قصد بهبود شرایط زندگی زناشویی خودتان را دارید، یکی از بهترین اقداماتی که می توانید انجام بدهید، شناسایی عوامل مخرب در زندگی است که ما در این مطلب از آن ها با نام دشمن زندگی زناشویی یاد می کنیم و قصد داریم تا 9 مورد از آن ها را در ادامه ی مطلب بیاوریم. البته هر کدام از شما ممکن است به فراخور شرایط زندگی خودش، بخواهد به این موارد، مورد دیگری نیز بیفزاید.

1 - تلویزیون
تلویزیون قاتل عشق است. در این مورد هیچ شكی نداشته باشید! حتی کاملا توصیه می شود که شام خوردن جلوی تلویزیون را قدغن كنید. هر شب غذا خوردن جلوی تلویزیون به همراه گویندگان نمی‌گذارد حواستان به همسرتان و فرزندانتان باشد، از آن گذشته آن‌قدر جلوی تلویزیون به تماشای فیلم مشغول بوده‌اید كه وقتی به رختخواب می‌روید‌، حتی دیگر وقت ندارید با هم حرف بزنید و از حال یكدیگر باخبر شوید. تنها چاره كار این است كه این دشمن را از زندگی عاشقانه بیرون بیندازید! برای آنكه در این كار زیاد سخت‌گیری نكرده باشید‌، می‌توانید موافقت كنید كه در هفته‌، بعضی از شب ها تلویزیون خاموش باشد. البته فراموش نکنید که تلویزیون در رابطه میان والدین و فرزندان نیز بعضا نقش های مخرب زیادی دارد.

2 - خانه‌نشینی
ممکن است به خاطر تلویزیون و یا بنا به دلایلی، دیگر بیرون نروید! البته حتما لازم نیست که رستوران های آنچنانی بروید و یا از همسرتان چنین انتظاری را داشته باشید. چرا که به هر حال اصل قضیه این است که شما اوقاتی را با هم و به بهترین شکل سپری کنید. حالا می توانید غذایی که در منزل تهیه کرده اید را به پارک ببرید و یا اینکه اگر می توانید به رستورانی که در آن خاطره های خوشی داشته اید، بروید. فراموش نکنید که نباید با هزینه تراشی های بی مورد، به گونه ای متحمل هزینه بشوید که دیگر نخواهید به رستوران بروید. اگر هم به سینما علاقه دارید و از آن لذت می برید، می توانید با تفاهم بر روی فیلم خاصی، از تماشای آن لذت ببرید. فراموش نکنید که صله رحم را همواره در برنامه های خودتان بگنجانید. مبادا طوری رفتار کنید که ببینید دیگر از گردش‌های دونفره و شب‌نشینی‌های رمانتیك خبری نیست! باید دوباره آن حال و هوا را به‌دست‌آورید و به اتفاق یكدیگر از خانه بیرون بزنید! حالا كه به تازگی از شر تلویزیون خلاص شده‌اید، سعی کنید که توجه به همسرتان، تلویزیون جدید شما باشد!

3 - ساعات اضافی
دیگر دیر از سر كار به خانه برنگردید! نه تنها برای خودتان وقت ندارید بلكه علاوه بر آن خستگی و عصبانیت‌تان را با خود به خانه می‌آورید‌ كه حقیقتا هیچ کار خوشایندی برای فرزندان وهمسرتان نیست! تنها كافی‌است كه كار، تمام زندگیتان را به‌خود مشغول كند، به سرعت تنها موضوعی می‌شود كه از آن در خانه حرف می‌زنید. بس كنید! سعی كنید به حد كافی زود به خانه برگردید تا قبل از شام كمی وقت برای خودتان و یا با هم بودن داشته باشید. به شرطی که طبق همان اصل اول، در این مدت جلوی تلویزیون ولو نشوید! و خصوصا برای آنكه توجه بیشتری به یكدیگر داشته باشید، هر از گاهی كار را از یاد ببرید. به عنوان مثال می توانید تصور کنید که هر گاه به خانه بر می گردید، همانطور که جوراب های خودتان را از پایتان خارج می کنید، تمام مسائل فکری بیرون از خانه تان را هم از ذهنتان خارج کرده و آن ها را درون جوراب هایتان بریزید.

4 - رسیدگی به وضع ظاهر
فكر نكنید چون دیگر زن و شوهر هستید و چندین سال از زندگی مشتركتان می‌گذرد، باید نسبت به وضع ظاهرتان بی‌خیال شوید! چرا که در روایات اسلامی هم نسبت به این که هر کدام از زن و شوهر خودش را برای همسرش آراسته کند، تاکیدات و سفارشات بسیار فراوانی وجود دارد. پس بهتر است که دست از شوریدگی و نا‌مرتب بودن بردارید، موهایتان را ژولیده و درهم رها نكنید، از ریخت‌ و‌ پاش‌كردن در خانه خودداری كنید و به‌خودتان برسید! همسرتان مطمئنا شما را همانگونه كه هستید دوست دارد، با این‌حال چرا سعی نمی‌كنید خود را به بهترین شكل نشان دهید؟ به این ترتیب به او نشان می‌دهید كه حضور او و تاثیری كه بر او می‌گذارید برایتان مهم است!

5 - بی‌توجهی
یكی دیگر از دشمنان بزرگ زن و شوهرها‌، بی‌توجهی است. در اینجا منظور از توجه كردن گل خریدن و یا هدیه دادن نیست بلكه تنها نگاه كردن به همسرتان است که گاهی می تواند خیلی بیشتر از آنچه که تصور می کنید، تاثیر خوبی در زندگی تان بگذارد. زمانی‌كه همسرتان آرایشگاه رفته و یا كت جدیدی خریده است به او توجه نشان دهید؛ به‌ خصوص زمانی ‌كه او را شیك و زیبا می‌بینید و یا وقتی‌ كه او با تعریف‌های بجا و مناسبش شما را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد، از او تعریف كنید. زیرا تعریف و تمجید‌ها همیشه خوشایند هستند‌، اما تنها زمانی‌كه درست و بجا به‌كار برده شوند.

6 - حسادت مفرط
دست از پاییدن و سین‌جین كردن همسرتان بردارید زیرا زندگی مشترك براساس اعتمادی دو جانبه بنا می‌شود. شك و بدگمانی‌های بیش از حد شما‌، در نهایت او را به ستوه آورده و به سمت فرد دیگری هل می‌دهد! پس مواظب باشید که با دست خودتان، عشقتان را نابود نکنید.

7 - خانواده همسر
نه، مطمئنا تمام خانواده‌های همسر آن گونه كه در فیلم‌ها به‌صورت منفی نشان داده می‌شوند، نیستند. پس سعی کنید که از تلقین منقی به ذهنتان کاملا دوری کنید و این باور را در خودتان تقویت کنید که تفاهم بین همسر و خانواده شما اغلب می‌تواند گرم و صمیمانه باشد. اما نكته مهم آن است كه بدانید زمانی‌ كه این تفاهم به حد كافی وجود دارد‌، چیزی را به همسرتان تحمیل نكنید. چنانچه احساس می‌كنید كه همسرتان از رفت‌ و آمد‌های آخر هفته كم‌كم خسته می‌شود به او اصرار نكنید آخر هر هفته برای ناهار با خانواده شما باشد و البته این قاعده در مورد میهمانی‌های همكاران و دوستان قدیمی نیز صدق می‌كند.

8 - نبود برنامه
تشكیل خانواده به معنای گذراندن زندگی بدون در نظر‌گرفتن آینده نیست. شما باید به اتفاق هم آینده‌تان را بسازید. از برنامه‌های كوتاه‌مدت ( مكانی كه تعطیلات را در آنجا می‌گذرانید، خرید اتومبیل و …) گرفته تا برنامه‌های بزرگ‌تر ( بچه‌دار شدن، عازم شهر دیگری شدن و … ) بی‌درنگ در مورد آینده‌تان و اینكه چگونه با آن روبه‌رو می‌شوید فكر كنید. این عمل روابط شما را منسجم‌تر و شور و شوق پیش‌روی در زندگی را در شما شعله ور می‌كند!

9 - سكوت
مطئنا عدم‌ گفت‌ و گو برای زندگی زناشویی مضر است. این امر بنا به دلایل مختلف اغلب ناشی از كمبود وقت و یا بی‌توجهی زن و مرد نسبت به یكدیگر است كه در بالا از آنها نام برده‌ایم. با این‌حال، معمولا گفت‌ و گو میان زن و مرد صورت می‌گیرد، اما هیچ‌یك از طرفین به حرف‌های یكدیگر گوش نمی‌دهند… در این حالت، موضوعی را با هم مطرح كنید و سعی كنید حقیقتا حرف طرف مقابل‌تان را بفهمید. درصورت نیاز، بی‌درنگ از یك روان‌ درمانگر كمك بگیرید. البته ناگفته نماند که متاسفانه بعضی از زن و شوهرها، حرف هایی می زنند که اگر سکوت کنند و آن ها را نگویند، بسیار برای آن ها بهتر است… پس حالا تصمیم و تشخیص آن که چگونه سکوت زندگی را بشکنید، با خودتان است.
 

سلام دوستان درباره اين عنوان مطلب خيلي هست كه ميخوام بنويسم اما قبل از اون ميخوام نظر شما رو دربارش بدونم يكم از مصاديقش بگيد اگه واقعا مطلب خاصي داريد و فكر ميكنيد مهمه 

 نميدونم تو اين شرايطي كه دارم بهترين عمل چي ميتونه باشه اما بهترين ها هم هميشه گاهي بدترين ميشن؛ اون زمان همون وقتي كه داري نقش بهترين رو بازي ميكني و اين رو احساس ميكني كه بايد و فقط همين نقش و از روي وظيفه هم انجام ميدي... اما در پايان ميبيني كه جايزه بهترين نقش منفي اين بازي رو تو  ميگيري! و شايد اگر عقيده هم كمي كمرنگ باشد احساس تهي بودن و پوچي كني اما.. اما مهم بقول نيچه حقيقت واقعيت توست كه نزد توست و فقط تو مي داني و اندكي دور از تو! و اما براستي واقعيت غير حقيقي انسان حقيقتي بس تلخ است و شايد تباه نشدن اين حقيقت نزد اندكي دور از تو همان شهد گوارا كننده آن باشد... در هر صورت تنها ان چيزي مهم است كه احساس مي كني وظيفه ات  است. مطمئن باش كه اگر راه رو درست ميروي وظيفه را هم درست تشخيص ميدهي توكلت علي الله

 
ولايت فقيه هست که جلو ديکتاتوري را مي‌گيرد. اگر ولايت فقيه نباشد، ديکتاتوري مي‌شود. آن که جلو مي‌گيرد از اينکه رئيس جمهور ديکتاتوري نکند، آن که جلو مي‌گيرد از اينکه رئيس ارتش ديکتاتوري نکند، رئيس ژاندارمري ديکتاتوري نکند، رئيس شهرباني ديکتاتوري نکند، نخست وزير ديکتاتوري نکند؛ آن فقيه است.

تصميم رفتن به جايي را گرفتم كه براي اولين بار بود ميخاستم به انجا بروم مسير رو هم نميدونستم اما به خودم مطمئن بودم كه راه درست رو براي رسيدن به مقصد ميتونم پيدا كنم، با ترنادوي خودم به راه اقتادم  دوچرخمو ميگم اكه متهم به دنيا پرستي نشم دوجرخمو خيلي دوست دارم بگذريم ... همينطور كه يه جاده خاكي رو ميرفتم راه دو شاخه شد و من راه مستقيمو انتخاب كردم خلاصه اخرش رسيد به بن بست يعني رودخونه و تازه فهميدم كه راه رو اشتباه اومدم اما جاده اصلي به فاصله 500 متر در كنارم قرار داشت دل به دريا زدمو از رودخونه گذشتم حالا تصور كنيد كف رودخونه گلي افتاب داغ ترنادو در بغل خار ها و سنگلاخ ها در پيش و منم اعصاب خورد از اينكه چرا اشتباه اومدم و ديگه فقط ميخواستم اين مسيرو هرچه زودتر طي كنم به اصلي برسمو زير يه درخت استراحت كنم با اعصاب خوردي تمام به اصلي رسيدم ديگه نا نداشتم ترنادو رو زمين گذاشتم و توقف كردم ناگهان پشت سرمو مسيري كه اومدمو نگاه كردم .... مبهوت شدم .. چقدر اين راهيكه اودم زيبا بود چه چشم اندازي  واقعا لذت بردم  و غرق در فكر شدم كه چرا هيچ توجه به اطراف نكردم وفقط سختي هاي مسيرو ديدم با وجود اون همه زيبايي.. بعد عميق تر به قضيه نگاه كردم... نكنه از گذشته هايي كه راضي نيستم.... و نكنه از الاني كه راضي نيستم... و نكنه دنيايي كه بودن توش ازارم ميده.....

وشايد هم اينطور،كه گاهي و يا هميشه براي  رسيدن به اصلي بايد از بيراهه رفت...

عزیزان علاقه مند به عرصه ی بیو شیمی میتونید سوالاتون رو از طریق ارسال نظر یا ارسال به رایانامه برای من بفرستید تا در اسرع وقت به شما جواب بدم و همچنین دیگر دوستانمون هم از مطالبش استفاده کنند

راستی خوشحال میشم مطالب علمیتون رو برام بفرستید تا در این وبلاگ منتشر کنم  تا شما هم سهمی در ایجاد پایگاه جامع زیست شناسی که هدف من از ایجاد این سامانه مجازی هست داشته باشید که این کمک بزرگی به من میتونه باشه.....