نميدونم تو اين شرايطي كه دارم بهترين عمل چي ميتونه باشه اما بهترين ها هم هميشه گاهي بدترين ميشن؛ اون زمان همون وقتي كه داري نقش بهترين رو بازي ميكني و اين رو احساس ميكني كه بايد و فقط همين نقش و از روي وظيفه هم انجام ميدي... اما در پايان ميبيني كه جايزه بهترين نقش منفي اين بازي رو تو  ميگيري! و شايد اگر عقيده هم كمي كمرنگ باشد احساس تهي بودن و پوچي كني اما.. اما مهم بقول نيچه حقيقت واقعيت توست كه نزد توست و فقط تو مي داني و اندكي دور از تو! و اما براستي واقعيت غير حقيقي انسان حقيقتي بس تلخ است و شايد تباه نشدن اين حقيقت نزد اندكي دور از تو همان شهد گوارا كننده آن باشد... در هر صورت تنها ان چيزي مهم است كه احساس مي كني وظيفه ات  است. مطمئن باش كه اگر راه رو درست ميروي وظيفه را هم درست تشخيص ميدهي توكلت علي الله